SasuNaru Hiden - Kroniki Konohy - rozdział 69

Przez kilka kolejnych dni Naruto budził się sam we własnym łóżku, zawsze jednak towarzyszył temu nawyk przytulenia się do osoby obok. Do osoby obok, czyli do Sasuke, którego jednak nie było.

Naruto przetarł oczy, spojrzał na kalendarz i zakreślił kolejny dzień. Dziś był drugi maja, czyli za dwa dni obchodzili Święto Zieleni. Ludzie spędzali ten czas na świeżym powietrzu, a w okolicy powstawały różne wydarzenia, mające zbliżyć wszystkich do natury.

Odbywał się też oczywiście festyn, więc mieli się zebrać wszyscy, by zdążyć z przygotowaniami. Zaangażowani byli w to starsi i młodsi, choć wiadomo, że geninom raczej nie powierzało się jakichś poważniejszych zadań.

Naruto usłyszał dzwonek, do drzwi, ale że nie chciało mu się ruszyć, krzyknął tylko: „Wejdź”. Wiedział, że to Hideaki, codziennie po niego przychodził. Twierdził, że nie da mu popaść w depresję i ma dla nich ciekawe rzeczy do roboty w laboratorium.

– No co jest? Jeszcze leniuchujesz? – Hideaki uśmiechnął się na widok jego zaspanego wzroku i rozczochranych włosów. – Wiesz, że mamy dzisiaj trochę roboty?

– Wiem, ale długo nie mogłem zasnąć. – Naruto ziewnął. – Nie lubię zasypiać sam.

– Jak chcesz, to ja mogę zasypiać z tobą. – Hideaki usiadł na łóżku, a potem oparł głowę na ręce, patrząc na Naruto z iskierkami w oczach. – Dostaniesz też zawsze buzi na dobranoc. I na dzień dobry. Pamiętasz chyba jeszcze, że dobrze całuję?

– Pamiętam – mruknął Naruto, przypominając sobie ich pożegnanie przez wyjazdem do Suny. – Ale to było wtedy. Myślałem, że Sasuke już mnie nie chce i…

– I w ramach pocieszenia wykorzystałeś mnie – dokończył za niego Hideaki. – Nie, nie przepraszaj. – Pokręcił głową, widząc, że Naruto już otwiera usta. – Gdybym sam nie chciał, nic by się nie wydarzyło. Zresztą, jak masz ochotę, możesz mnie znów wykorzystać, nie mam nic przeciwko…

Hideaki uśmiechnął się w tak czarujący sposób, ze żadna dziewczyna by mu nie odmówiła. Niestety, Naruto tylko burknął, żeby nie robił sobie głupich żartów i wstał z łóżka. 

– Dobra, bierz prysznic, ubieraj się i idziemy. I tak jesteśmy już spóźnieni.

Hideaki, leżał rozwalony na łóżku i przyglądał się ramkom na zdjęcia poustawianym w pokoju, gdy Naruto w końcu wyszedł z łazienki. Był obwiązany jedynie ręcznikiem na biodrach i psioczył na „głupie ubrania”, które zostawił gdzieś porozrzucane w pokoju.

– Nie widziałeś gdzieś moich spodni?

Zakręcił się, szukając ich, niestety, albo miał takiego pecha, albo wyszło tu jego niechlujstwo, bo w tym momencie ręcznik rozwiązał się i spadł, odsłaniając go całkowicie.

Hideaki momentalnie przestał zwracać uwagę na zdjęcia i zagapił się na nagiego Naruto, który stał jak wryty. Po chwili, nadal nie spuszczając z niego wzroku, podniósł się z łóżka, chwycił spodnie, które leżały na podłodze i podszedł bardzo blisko niego, wciskając mu je w ręce. Jednocześnie spojrzał tak, że Naruto zrobiło się gorąco.

– Nie chciałeś się przypadkiem ubrać? – szepnął mu na ucho, pochylając się nad nim, bo ten nadal się nie ruszył. – Choć jak dla mnie, to wcale nie musisz – dodał, patrząc na niego w taki sposób, że Naruto przełknął ciężko.

– Głupi jesteś – powiedział i łapiąc po drodze jeszcze swoje bokserki, wrócił do łazienki.

Spojrzał w lustro i zobaczył, jak policzki mu płoną. Nigdy nie był w takiej sytuacji z innym facetem poza Sasuke. Nie, no jasne, były jeszcze gorące źródła czy łaźnie, ale to zupełnie co innego. Hideaki patrzył na niego tak, jakby… Nie, głupoty sobie wyobraża. Przecież mieli być przyjaciółmi. Chociaż… Teraz przypomniał sobie sytuację, gdy on go widział w mieszkaniu Sakury w samym ręczniku niedbale zawiązanym na biodrach. Też mu się ten widok podobał. Tylko wtedy była inna sytuacja, był zadurzony w Hideakim. A teraz? No a teraz on w nim. Wszystko działało w odwrotną stronę. Niech te dwa tygodnie miną jak najszybciej i Sasuke wraca, bo dostanie szału z tego wszystkiego.

*

Niestety, jeżeli Naruto myślał, że to, co najgorsze, ma dzisiejszego dnia już za sobą, to bardzo się pomylił.

Gdy tylko dotarli do kwiaciarni Ino, gdzie w magazynie mieli robić część ozdób z kwiatów i wybierać młode sadzonki, z których co roku w Święto Zieleni sadzili młodnik, każdy, dosłownie każdy wlepił w nich wzrok.

Kiba pierwszy podbiegł i podsunął lewy rękaw bluzy Naruto. Na wszelki wypadek zrobił to też z prawym.

– Więc to prawda, że zerwaliście z Sasuke? – zapytał, bo pogłoski krązyły już od wczoraj. – I że Hideaki zerwał dla ciebie z Sakurą?

– Jesteście teraz parą? – Musiała się koniecznie dowiedzieć Ino.

 Była trochę zła, za takie potraktowanie jej przyjaciółki, ale z drugiej strony, biorąc pod uwagę to, co się teraz działo, nie wyszła na tym najgorzej. Taka partia jej się trafiła, Kazekage!

Odkąd Temari wygadał się dziewczynom, co takiego stało się w Sunie i dlaczego Hideaki wrócił, plotka rozeszła się w tempie błyskawicy. Niby miały nikomu nie mówić, ale zawsze może ktoś podsłuchał, może ktoś coś za dużo powiedział i tak dalej.

– To by tłumaczyło, dlaczego Sasuke opuścił wioskę – Tenten potwierdziła zasłyszane w wiosce informacje. – Ponoć uciekł razem ze swoją byłą drużyną z Wioski Dźwięku.

– To co ze ślubem? – zapytał zawiedziony Lee.

On akurat uwielbiał śluby, wesela czy inne szczęśliwe uroczystości. Zawsze miał na taką okazję elegancki, zielony lateks. Gai-sensei mu taki kupił, sam miał identyczny. Podobno były najnowszym krzykiem mody w którejś z bagiennych wiosek.

– Ja słyszałem, że Sasuke spotyka się już z jakaś dziewczyną – odezwał się Sai, który do tej pory skrzętnie notował to, co mówią inni, żeby nie uciekło mu ani jedno słowo, którego mógłby użyć później w kolejnym poradniku. – Widziano go z nią ponoć w jednej z wiosek przy tym wielkim wodospadzie wśród skał.

– Jaką dziewczyną? – zareagował nerwowo Naruto na tę informację.

Czyżby Sasuke też chciał spróbować czegoś innego, na przykład związku z kobietą, żeby jednak w sposób naturalny odbudować klan? Nie, to nie mogła być prawda. Powiedziałby mu. Na pewno by mu powiedział! Był draniem, ale nie aż takim.

Hideaki, widząc, że Naruto wygląda teraz jak kłębek nerwów, postanowił wziąć sprawy w swoje ręce i wyjaśnić kilka kwestii.

– Nie, nie jesteśmy parą, a Sasuke i Naruto ze sobą nie zerwali – wytłumaczył nieco podniesionym tonem, żeby na pewno go wszyscy usłyszeli. – Tak, rozstaliśmy się z Sakurą, ale skoro już jesteście tak świetnie poinformowani, to wiecie, że spodziewa się dziecka Kazekage.

– Co?!

Lee, który chyba jako jedyny o tym nie słyszał, wytrzeszczył oczy. Jak to dziecka? Przecież żeby mieć dziecko, najpierw trzeba chodzić na spacery, potem chodzić na spacery za rękę, potem się pocałować, potem wziąć ślub i dopiero po tym wszystkim rodziło się dziecko! Tak przynajmniej tłumaczył mu Gai-sensei!

Naruto, który również wcześniej nie powiązał tych faktów, też wydawał się nieco zaskoczony. Dopiero po chwili uzmysłowił sobie, jak mógł być taki głupi. Wiedział przecież, że Gaara zostanie ojcem, potem dowiedział się też, że spotyka się z Sakurą. To było takie proste, wystarczyło dodać dwa do dwóch.

– Tak konkretnie to dwójki dzieci, bo będą bliźniaki – pochwaliła się najświeższą wiedzą z Suny Temari. Strasznie lubiła takie momenty, bo wtedy każdy słuchał jej z pełną uwagą.

– No dobra, a co z wami? – Kiba nadal najbardziej interesował się tym tematem, więc  patrzył to na Naruto, to na Hideakiego. – Bo to wygląda, jakbyście naprawdę byli razem. Sasuke ci zwiał, nie masz zaręczynowej bransoletki. To…

– To nieprawda – odezwała się po raz pierwszy Hinata.

Zwykle przez swoja nieśmiałość wolała milczeć, ale teraz nie potrafiła. Podczas ostatniej rozmowy z Naruto, pośród klombów przy Głównej Siedzibie Wioski, nawet bez użycia Byakugana widziała w jego oczach, jak on strasznie kocha Sasuke, jak mu na nim zależy. I nie wierzyła, że mogłoby się to zmienić. Znała Naruto od lat, obserwowała go. I o ile wcześniej nie rozumiała, o co chodzi, to gdy poznała prawdę, zaczęła dostrzegać te szczegóły. To, w jaki sposób Naruto mówił o Sasuke, to, jak na niego patrzył. Nie wierzyła, żeby ot tak wszystko nagle się skończyło.

– Kiba–kun, nie powtarzaj nieprawdziwych informacji – upomniała go.

Kiba, który już otwierał buzię, by jeszcze cos powiedzieć, słysząc to, natychmiast ją zamknął. Cały czas starał się o Hinatę i miał wrażenie, że ostatnio chyba trochę przechodzi jej ta miłość do Naruto. Na pewno jeszcze nie przeszła całkowicie, ale to był naprawdę dobry krok w przód.

– No właśnie, przestańcie rozsiewać głupie plotki – postanowił wtrącić się Shikamaru, który do tej pory tylko stał i obserwował to całe towarzystwo. – Sasuke nigdzie nie uciekł, tylko za zgodą Hokage razem z Karin, Suigetsu i geninami udał się na trening do wioski  obok wodospadu, bo tam mają najlepsze warunki.

– To dlaczego Hideaki zostawił Sakurę dla Naruto, a Naruto nie nosi bransoletki? Hę? – Kiba nadal nie zaspokoił swojej ciekawości. Jego nos podpowiadał mu, że coś było nie tak.

– Może zostawmy ten temat? – odezwał się cicho Shino, który jak zwykle siedział w kącie. – Powód tego jest prosty, to są ich prywatne sprawy i nie należy wściubiać w nie nosa.

– Dobra, to może w końcu zajmiemy się planowaniem – zarządziła Ino. – Trzeba porozsadzać sadzonki drzewek, pogrupować je według rodzaju i schować do skrzynek. Naruto, ty się zajmiesz noszeniem skrzynek.

– A to niby dlaczego? – zbulwersował się Naruto.

– Bo ty ich od siebie nie odróżniasz. Zrobiłbyś więcej bałaganu, niż byś pomógł – stwierdziła Ino, przewracając oczami. – Hideaki, ciebie poproszę, żebyś sprawdzał, czy wszystko trafia na właściwe miejsce, ty najszybciej zauważysz jakąś pomyłkę. Pamiętajcie, że na Święto Zieleni wszystkie sadzonki muszą był dobrze poukładane, żeby potem las ładnie rósł.

– A co z jedzeniem? – zainteresował się Chouji.

– Tym zajęli się już inni, będą budki z przekąskami i innymi atrakcjami. Jak zawsze, co roku, podczas tego święta, zbieramy na ochronę naszego krajowego dobra, czyli lasów i ogólnie natury – powiedziała Ino, która była w ten projekt zaangażowana.

– A co z budką z buziakami? Póki co mamy mało chętnych, a jak się ktoś zgłasza, to raczej no… nie przyciągnie tłumów – powiedziała Tenten.

–  Ja się zgłaszam – podniósł rękę Lee. – Tylko najpierw musiałbym poznać te dziewczyny, pójść z nimi na spacer, porozmawiać…

– Lee, ty lepiej zachowaj swoją cnotę dla kogoś wyjątkowego – zgasiła jego entuzjazm Tenten. Tak, Lee i budka z całusami. Prędzej zszedłby na zawał.

– On się nada – wtrąciła się Temari z wrednym uśmieszkiem wskazując na Hideakiego. – Całował już w swoim życiu tyle kobiet, i to nawet bez ich pozwolenia!, że nie zrobi mu to różnicy.

– Co? – Hideaki uniósł głowę. – Nie ma mowy. Znajdźcie sobie kogoś z waszej wioski.

– Oprócz Sasuke, którego nie ma i który w życiu by się na to nie zgodził, jest tylko jeszcze Naruto. Ale wątpię, że Sasuke przyjąłby to dobrze – Ino przypomniała sobie festyn sprzed półtora roku.

– Ej, Hideaki, ponoć jesteś singlem i w dodatku kobieciarzem. Co ci szkodzi? – zapytał Kiba. Sam chętnie usiadłby w tej budce, ale nie mógł tego zrobić, jeżeli chciał zyskać względy Hinaty. – No chyba że kłamiecie i faktycznie coś między wami jest… – Spojrzał to na Hideakiego, to na Naruto.

– Dobra, niech już wam będzie – skapitulował Hideaki, mając dosyć tych insynuacji. – Ale żeby było jasne, nie zamierzam tam utknąć na pół wieczora.

*

Kiedy wracali pod wieczór do domu, a właściwie Hideaki odprowadzał Naruto, bo wstąpili jeszcze na czarkę czy też dwie sake, ten uśmiechnął się do niego.

– Wiesz, to chyba fajnie, co? Lubisz całować dziewczyny. Może jakaś wpadnie ci w oko? – odezwał się, gdy przekroczyli furtkę domu.

– Wątpię – powiedział Hideaki, znów patrząc na niego tym wzrokiem, od którego robiło mu się gorąco. – Nie to mi teraz chodzi po głowie.

– A co? – zapytał niepewnie Naruto, choć domyślał się, do czego pije.

– A jak ci się wydaje? Mam ci przypomnieć poranek?

– Nie, tylko, czy ty… Czy rano…. – Naruto przerwał, bo nie bardzo wiedział, co powiedzieć. – Czy wtedy…

– Chcesz znać prawdę, półprawdę czy może wolisz wierutne kłamstwo? – zapytał Hideaki, patrząc mu w oczy.

– Prawdę – wypowiedział wręcz na bezdechu Naruto. Z jednej strony cholernie bał się odpowiedzi, a drugiej chciał ją poznać.

– Rano, gdy cię zobaczyłem, miałem ochotę rzucić cię na łóżko i się z tobą kochać. I to tak, żebyś zapamiętał to do końca życia. Zadowolony z odpowiedzi? Chyba raczej nie.

– Ale przecież ty nigdy… No wiesz, zawsze wolałeś dziewczyny. Myślałem, że to co do mnie czujesz to tylko takie małe zauroczenie, że to nie sięga aż tak daleko.

– Tak, nigdy nie uprawiałem seksu z innym facetem – zgodził się Hideaki. – Nigdy też o żadnym tak nie myślałem. Jesteś jakimś cholernym wyjątkiem. I o ile do dzisiejszego poranka po prostu chciałem z tobą być, spędzać czas, robić coś razem, to w tamtym momencie poczułem, że po prostu cię pragnę. Że chcę się z tobą kochać.

Naruto stał chwilę nic nie mówiąc. No bo co miał powiedzieć? Kochał Sasuke i to on był jego pierwszym i jedynym kochankiem. I tak miało być już zawsze. Nie wyobrażał sobie w tej sytuacji nikogo innego.

– Hideaki, ja nie chciałem, żeby tak wyszło. Ja…

Hideaki chwycił go za nadgarstek, ale zaraz, po chwili zastanowienia, puścił.

– Wiem. Mam tylko nadzieję, że to nie wpłynie na nasze relacje. Obiecałem, że nie zrobię nic, czego nie chcesz i słowa dotrzymuję. Być może niepotrzebnie ci to powiedziałem, ale chciałeś znać prawdę, więc ją poznałeś. Więc… Co teraz? Do jutra? Czy…

– Do jutra.