SasuNaru Hiden - rozdział 27

Witamy. Tym razem rozdział trochę wcześniej. Dziękujemy za komentarze i dyskusję pod poprzednim rozdziałem:)

Trzymajcie kciuki za Verry na egzaminach :)

Cisza zdawała się dłużyć w nieskończoność, a Naruto wciąż nie wiedział, czy zdał ten egzamin, czy poległ na całej linii. Mina Kakashiego, ten twardy wzrok… Drgnął, przypominając sobie wyraz twarzy ich byłego mentora, kiedy przy teście na genina Sasuke i Sakura go nie posłuchali i oddali mu część swojego jedzenia, mimo że kategorycznie tego zakazał. Co prawda teraz Kakashi był dużo spokojniejszy, ale… Cholera! Naruto nagle coś sobie uświadomił i aż wciągnął ze świstem powietrze. A jak ktoś zobaczył, że Sasuke rzucił mu tę ściągę? Nie skorzystał z niej, ale rozwinął i przeczytał. Co, jeżeli to zauważyli i go zdyskwalifikują? Zacisnął mocno pięści. Nie, to nie może być…

– Gratulację, osiemdziesiąt cztery punkty na sto. Nawet ja nie spodziewałbym się po tobie takiego dobrego wyniku, Naruto – powiedział w końcu Kakashi i zmrużył oczy w uśmiechu.

Specjalnie go tak przetrzymał, bo chciał zobaczyć reakcję. Co prawda podczas egzaminu zauważył jeden mały incydent, ale go przemilczał, bo wywnioskował z miny Naruto, że nie wpłynął on w żaden sposób na wynik egzaminu. Za to bardzo spodobało mu się, że jego uczniowie naprawdę są taką drużyną, która w każdej sytuacji stara się sobie pomoc. Kakashi już dawno zrozumiał, że przestrzeganie zasad było ważne, ale pomoc przyjaciołom - jeszcze ważniejsza. Jako Hokage nie powinien tego tolerować, ale jako ich były mentor postanowił, że przymknie na to oko.

– Kakashi-sensei, ale mnie wystraszyłeś! – wydusił Naruto, ale uśmiechnął się, widząc czarno na białym wynik egzaminu. Nie spodziewał się, że będzie aż tak dobry!

Spojrzał jeszcze raz na byłego mentora, który pogonił go, żeby już szedł, bo miał do rozdania jeszcze kilka arkuszy.

Na korytarzu Naruto od razu złapał wzrok Sasuke. Podszedł do niego i uśmiechnął się szeroko, bardzo z siebie zadowolony.

– Osiemdziesiąt cztery punkty, draniu! – rzucił z dumą i pokazał mu swój egzamin. – Uwierzyłbyś?

Sasuke uśmiechnął się tylko, odbierając od niego arkusz i zaczynając go przeglądać. Swoją kartkę na notatki – tę z oderwanym rogiem – zwinął w kulkę i wyrzucił do kosza. Przyszło mu na myślę, żeby jeszcze na wszelki wypadek potraktować Katonem, ale zrobiłoby się za duże zamieszanie.

– Pf! Poszczęściło ci się i tyle! – rzucił Kiba, który spodziewał się, że Naruto będzie miał trochę gorszy wynik od niego. Niestety, okazało się, że on ledwo zdał, a Naruto napisał egzamin ponad przeciętną.

– Gratulacje! – rzuciła Sakura, uwieszając mu się na szyi i obejmując go z całej siły. Naprawdę się o niego martwiła. Jeżeli chodzi o teorię, zawsze był najgorszy z całego ich rocznika.  – Aż nie wierzę, że zdałeś tak wysoko! – wykrzyknęła.

Po chwili puściła go i zbliżyła się do Sasuke, żeby spojrzeć na jego arkusz. Tak, jak myślała, miał prawie maksymalny wynik. Właściwie to ona sama była lepsza tylko o jeden punkt. Pochyliła się bardziej, chcąc zobaczyć, na jakie pytanie odpowiedział źle i aż ją załaskotało w brzuchu, kiedy poczuła zapach Sasuke.

– Sakura-chan! – jęknął Naruto. Naprawdę nie rozumiał, dlaczego każdego, no może poza Sasuke, tak zaskoczył jego wynik. Przecież uczył się całymi dniami i czasem nocami. Jasne, nie był zbyt dobry w teorii, zawsze wolał od tego jakiś porządny trening, ale przecież się starał. I jak widać te starania nie poszły na marne.

– Przyjacielu, cieszę się twoim sukcesem – powiedział szczerze Sai i uśmiechnął się w ten swój specyficzny sposób. – Sukcesy przyjaciół są moimi sukcesami – dodał z przekonaniem.

Nawet Hinata, mimo swojej nieśmiałości, podeszła do Naruto i spróbowała mu pogratulować, ale zanim zdążyła się odezwał, Sasuke, zupełnie niespodziewanie, a może i celowo, prychnął.

– Naprawdę, młotku? – zapytał kpiąco. – Żeby nie wiedzieć, jak Lordowie Feudalni podczas Pierwszej Wielkiej Wojny zdołali pokonać oddziały ninja z Konohy? To są podstawy.

– Szczegóły! – burknął Naruto i wyrwał Sasuke test. – O, popatrz, draniu, ale w kolejnym już napisałem dobrze. Techniki genjutsu w połączeniu ze stylem ognia. Widzisz? – Zastukał palcem w kartki. – Co mnie tam interesują jacyś panowie feudalni?!

– Jeżeli chcesz zostać Hokage, powinieneś wiedzieć takie rzeczy. – Sasuke zerknął na Hinatę, która cały czas przy nich stała. Irytowała go. – Dobra, idziemy już. Musimy potrenować przed jutrem.

– Co?! Chyba zwariowałeś!

– Właśnie, Sasuke-kun – zareagowała Sakura. Była szczęśliwa, że cała ich trójka zdała. – Dość na dziś. Chodźmy wszyscy na lody, trzeba uczcić sukces – zaproponowała, uśmiechając się i splatając ręce za plecami.

– Tak, chodźmy – odezwała się niespodziewanie, choć nadal trochę nieśmiało, Hinata. Wiedziała, że skoro teraz będzie część praktyczna egzaminu, przez jakiś czas nie zobaczy Naruto. Ostatnio rozmawiała z Tenten i Temari, które przekonywały ją, żeby w końcu zaczęła coś robić, bo inaczej ktoś sprzątnie jej go sprzed nosa.

– Też uważam, że to dobry pomysł – Chouji poklepał się po brzuchu. Znów był głodny, a w budce z lodami serwowali też inne desery. Naleśniki na słodko, gofry z bitą śmietaną… Osobiście co prawda wolałby coś mięsnego, ale słodyczami też nigdy nie gardził.

Sasuke rozejrzał się po twarzach znajomych, którzy wyrażali chęć pójścia gdzieś razem. Wszystkim się powiodło, więc nic dziwnego, że byli tym podekscytowani i chcieli to jakoś uczcić. Wiedział, że Naruto najchętniej poszedłby z nimi, ale miał też świadomość, że jutro rozstaną się na przynajmniej kilka dni.

– Musimy jeszcze coś przećwiczyć – mruknął, kątem oka zauważając Shikamaru, który westchnął ciężko i złapał się ręką za głowę.

– Draniu, no coś ty? – Naruto był zbyt podekscytowany zdanym egzaminem, żeby zauważyć subtelną aluzję. Zresztą, co tu dużo gadać, on nigdy nie zauważał nawet najbardziej oczywistych aluzji. – Ja chcę iść na lody – jęknął, gdy został niemal siłą wyciągnięty  przed drzwi Akademii.

– Na lody? – Sasuke parsknął i wskoczył na dach pobliskiego budynku, dając Naruto znak, żeby się pospieszył. – Nie ma sprawy – mruknął sam do siebie, uśmiechając się pod nosem. 

– No naprawdę – sapnął Naruto, kiedy w końcu go dogonił. – Coś ty znowu wymyślił, draniu? Po takim wysiłku nie mam zamiaru jeszcze ćwiczyć! Zaraz, gdzie ty właściwie chcesz iść? Myślałem, że na pole treningowe, a nie...  

Dopiero, gdy znaleźli się pod blokiem Sasuke, zrozumiał, po co go tutaj zaciągnął. Uśmiechnął się lekko, rozbawiony i jakiś taki podekscytowany. Już całkiem zapomniał o lodach, a raczej przedefiniował tę nazwę. Takie lody też mogą być – pomyślał, gdy Sasuke otwierał drzwi do mieszkania.

Zaczekał chwilę, aż wejdą do środka i wtedy od razu pchnął go na ścianę. Skoro temu draniowi tak się spieszyło, że nie chciał nigdzie iść ze znajomymi, to zamierzał to wykorzystać. Zaczął go gorączkowo całować, nogą zamykając, a raczej zatrzaskując z hukiem drzwi. W tym momencie miał gdzieś pretensje sąsiadów. Zresztą, nawet jak ktoś złoży skargę, to i tak nie pójdzie na niego.

Sasuke wydał się zaskoczony takim obrotem spraw, bo przez chwilę nawet nie protestował. Ocknął się dopiero, kiedy Naruto zrzucił mu kamizelkę. Wtedy to on pchnął go na przeciwległą ścianę w korytarzu, uśmiechając się lekko, gdy Naruto próbował przejąć dominację, ale mu na to nie pozwolił. Przyparł go do muru i nie pozwolił się ruszyć.

– To co, Naruto? – zapytał niskim głosem, dmuchając mu w ucho. – Jak będzie z tymi lodami?

– Myślę, że… – wymamrotał Naruto, pozbawiając Sasuke bluzy i zabierając się za spodnie. Uklęknął, wolno rozpinając rozporek i delikatnie drażniąc nabrzmiałą już nieco męskość.

– Myślisz? A to nowość… – Sasuke przymknął oczy, czując przyjemny dreszcz, ale nie mógł sobie odmówić drobnej złośliwości. Zawsze w ten sposób dogryzali jeden drugiemu, a teraz, gdy zdali już ten cholerny egzamin teoretyczny, mogli pozwolić sobie na chwilę zabawy. – Eghh – warknął, gdy poczuł zbyt mocno zaciskające się zęby. To bolało! Czy ten młotek nigdy się nie nauczy, że lody się liże, a nie gryzie?

– Myślę, że powinniśmy się wykąpać… – Naruto dokończył myśl i spojrzał w górę, szczerząc się w uśmiechu. W jego niebieskich oczach widać było przekorny błysk, jakby próbował się z nim drażnić. I, co Sasuke musiał przyznać, całkiem nieźle mu to wychodziło. Naruto to już nie był ten chłopak, który za pierwszym razem nie wiedział, jak ma się zabrać do rzeczy. Mieli już za sobą trochę doświadczenia i seks sprawiał im coraz więcej przyjemności. Trening czyni mistrza – jakby to powiedział Kakashi. Tyle że ich Hokage nie miał póki co pojęcia, w jaki sposób od jakiegoś czasu „trenowali”. Choć, co na pewno zauważył, przestali demolować lasy, doliny czy innego rodzaju tereny.

Sasuke, nie bawiąc się już w żadne ceregiele, pchnął Naruto do łazienki. Zaczął szybko zrzucać pozostałe ciuchy, a Naruto, widząc to, uznał, że przecież nie może zostać w tyle. O mało się nie przewrócił, gdy próbował ściągnąć jednocześnie but i nogawkę spodni. Rywalizowali nawet teraz, podczas głupiego rozbierania się do prysznica.

Tym razem wygrał Sasuke, który jako pierwszy wszedł do kabiny. Odkręcił wodę i syknął, kiedy spłynął na niego zimny strumień. Podkręcił czerwony kurek i poczuł ręce obejmujące go od tyłu. Naruto zamruczał w jego szyję i pocałował ją, a jego penis otarł się o pośladki.

– Zapomnij, młotku – mruknął i odwrócił się w jego uścisku. Przyparł Naruto do kafelków i złapał go za nadgarstki, żeby się nie wyrwał. – Teraz jest moja kolej.

– Draniu! – warknął Naruto i otarł się o niego prowokacyjnie. – Nie uważasz, że należy mi się nagroda? Osiemdziesiąt cztery punkty. Spodziewałbyś się tego? – zapytał z rozbawieniem i przygryzł wargę. Chciał sprowokować Sasuke.

– Oczywiście, w końcu uczyłeś się ze mną. – Sasuke odbił piłeczkę, uśmiechając się przekornie. – Więc jeżeli komuś należy się nagroda, to właśnie mi. – Pocałował go, nie zamykając jednak oczu. Chciał widzieć minę Naruto, który przez chwilę nie mógł znaleźć żadnego sensownego kontrargumentu, ale w końcu zaśmiał się i zmrużył oczy.

– Dużo osób mi pomagało – mruknął oddając pocałunek. – Tenten… Sakura… – wyliczał, kiedy dosłownie na ułamki sekund odrywał się od ust Sasuke, żeby złapać oddech. – Hinata…

– Chcesz mnie zirytować? – Sasuke pociągnął go mocno za włosy, odchylając mu głowę do tyłu i całując zdecydowanie brutalniej.

– Nie, po prostu… – Naruto odepchnął go lekko. – Powinienem im podziękować. Może kupić jakieś kwiatki, zaprosić na…

– Naruto, ostrzegam cię! – Sasuke przyparł go mocniej do ściany. – Jeszcze słowo i tak cię urządzę, że na jutrzejszą misję nie dość, że pójdziesz w golfie, to jeszcze przez dobre kilka dni nie będziesz w stanie usiąść na tyłku.

Naruto roześmiał się tylko, ale już nic nie odpowiedział. Znał Sasuke wystarczająco dobrze, żeby wiedzieć, że ten drań był do tego zdolny. Może normalnie jeszcze by się z nim spierał i próbował mu udowodnić swoje racje, ale ze względu na to, że jutro mieli kolejną część egzaminu na jounina, wolał już odpuścić. Może jeszcze później go podrażni, jak Sasuke będzie za bardzo zmęczony, żeby cokolwiek zrobić. O tak, ta myśl wybitnie mu się spodobała. A teraz… Oblizał lekko wargi i uśmiechnął się.

– Tak, dobrze… – mruknął Sasuke, kiedy Naruto znowu uklęknął przed nim i zajął się nim już bez żadnego drażnienia. Odprężył się i oparł o kafelki, odchylając twarz tak, żeby spływał na nią strumień letniej wody. Było przyjemnie, usta Naruto były ciepłe i wilgotne, naprawdę robił się w tego typu rzeczach coraz lepszy. Sasuke mimowolnie zamruczał z przyjemności. – Co do cholery... – wymamrotał, gdy poczuł nagle palec między pośladkami. Chciał poruszyć rękami, ale uświadomił sobie, że Naruto założył na niego jakąś technikę wiążącą. – Zabiję cię, młotku! – warknął, słysząc cichy śmiech.

 Naruto, mimo kilku kolejnych gróźb, postanowił nie odpuszczać. Zsunął palec trochę niżej i uśmiechnął się do Sasuke przekornie, odsuwając się tak, żeby woda na niego nie leciała. Ta technika była fantastyczna. Już kilka miesięcy temu ubłagał Shikamaru, żeby nauczył go czegoś takiego. Jasne, nie miało to podskoku do techniki wiązania cieniem, ale w takich sytuacjach, jak widać, wystarczało.

– Sasuke, draniu, jakby ci się nie podobało w ten sposób, to byś tak nie jęczał, kiedy…

– Naruto, ja nie żartuję, naprawdę cię zabiję! – Sasuke próbował się uwolnić, ale gdy tylko w jego oczach błysnął Sharingan, Naruto zacisnął powieki.

Nie, nie da się złapać w genjutsu, nie ma mowy. Zresztą, Sasuke sam był sobie winien, za dobrze go wyszkolił, żeby teraz dał się zaskoczyć. Równie dobrze może robić to, co miał zamiar zrobić, po omacku. Nadal nie odrywał usta od penisa Sasuke, który był już w pełnym wzwodzie, a jego palce poczynały sobie coraz śmielej. Sasuke wyklinał go i obiecywał najgorsze i najwymyślniejsze tortury, jakie mu zafunduje, kiedy tylko wydostanie się z tej techniki, ale to tylko jeszcze bardziej nakręcało Naruto. Ten drań był teraz pod jego całkowitą kontrolą i to było niezwykle podniecające. Tym bardziej, że między przekleństwami i inwektywami, były słyszalne tłumione westchnięcia. Sasuke starał się jak mógł, ale mimo tych wysiłków nie był w stanie całkowicie zapanować nad swoimi reakcjami. Naruto był tym tak podekscytowany, że w pewnym momencie uniósł głowę i chcąc zobaczyć jego twarz, dosłownie na sekundę otworzył oczy.

Tyle wystarczyło, żeby Sasuke wykazał się refleksem i złapał go w genjutsu.

Naruto znalazł się w pustej, zabarwionej na czerwono przestrzeni. Nie mógł się ruszyć, rozpostarty na murze i unieruchomiony za pomogą łańcuchów, które wbijały mu się boleśnie w skórę. Jęknął. Był nagi i mokry, a przed nim pojawił się Sasuke. Sharingan w jego oku wciąż błyszczał ostrzegawczo, w drugim uaktywnił Rinnegana.

– I co teraz? – zapytał stłumionym od złości głosem. – Mam zrobić wszystko to, przed czym cię ostrzegałem.

– No przecież ci się podobało! – próbował bronić się Naruto. Niby wiedział, jak wydostać się z genjutsu, ale Sasuke był w tym mistrzem, z nim nie było szans. Jakby może jeszcze Kurama chciał współpracować, ale on tylko pomruczał, że ma za swoje i poszedł spać. Zdrajca. To zupełnie tak, jakby był po stronie Sasuke, który kiedyś, bądź co bądź, chciał go unicestwić. Najwyraźniej obaj lubili sobie z niego kpić! – Ej, nie bądź taki sztywniak! – Naruto już miał dość tych łańcuchów.

– Sztywniak? Zaraz zobaczymy, kto będzie sztywny, jak... hm, no nie wiem, poczekasz tutaj kilka dni? Mam pomysł. Będę cię doprowadzał do ostateczności, ale nie pozwolę ci dojść.  Co ty na to?

– No weź, draniu, nie bądź taki. Fajnie było! – Naruto próbował się wyrwać, ale wtedy łańcuchy jeszcze mocniej zacisnęły się na jego nadgarstkach. Aż krzyknął, zaskoczony siłą ucisku. – Odbiło ci?! Ręce mi połamiesz!

Sasuke trochę poluzował uchwyt, ale nie wyciągnął Naruto z genjutsu.

– Ja jestem na górze – zadecydował. – I spróbuj jeszcze raz takiego numeru, a naprawdę zostawię cię tutaj na tydzień – ostrzegł i w końcu Naruto znalazł się z powrotem w łazience.

– Wiesz, że ci nie wolno używać genjutsu na nikim z wioski – burknął, ale Sasuke, nic sobie z tego nie robiąc, po prostu zatkał mu usta pocałunkiem.

– Możesz się poskarżyć Kakashiemu – mruknął, kiedy oderwał się na chwile i spojrzał na niego triumfalnie. Dobrze wiedział, jak podejść Naruto, żeby w końcu skapitulował. – Tylko nie zapomnij ze szczegółami opowiedzieć, w jakiej sytuacji to się stało.

– Jesteś wredny – westchnął Naruto, gdy nos Sasuke przesunął się po jego szyi, a po chwili poczuł tam jego usta. O tak, to lubił. Bardzo lubił. Tak bardzo, że nawet nie zaprotestował, gdy poczuł palce Sasuke między swoimi pośladkami. A niech już mu będzie… Drań jeden…

– Co tam mamroczesz? – zapytał Sasuke, uśmiechając się lekko. Nadal trochę śliskimi od żelu do kąpieli rękami chwycił go i podniósł.

Naruto opierał się teraz plecami o kafelki prysznica i instynktownie zaplótł nogi wokół jego bioder. Westchnął, wsuwając palce w czarne, mokre włosy. W tym momencie przestało się już liczyć to, że dał się zdominować. Liczyła się tylko bliskość Sasuke, jego zapach, dotyk… I to pragnienie… Które nasilało się zawsze wtedy, kiedy w otoczeniu znajomych czy jakichkolwiek innych osób musieli udawać, że nic poza przyjaźnią ich nie łączy. Że są tacy sami jak za dawnych lat, że jedyne, co robią, gdy są sami, to walczą lub kłócą się ze sobą. A to przecież nie była prawda. Naruto przymknął oczy i złapał się kurczowo, gdy poczuł, że palce Sasuke otarły się o coś, co sprawiło, że całe jego ciało ogarnęło przyjemne ciepło, a on aż podkurczył palce u stóp. Objął Sasuke mocniej i pocałował go na oślep.

– Podaj żel, młotku – usłyszał po chwili.

Naruto sięgnął po buteleczkę i odkręcił ją nieporadnie, po czym wycisnął sporo specyfiku na rękę Sasuke. Już po chwili poczuł znajome szczypanie, kiedy ten w niego wszedł. Skrzywił się, ale to już nie był ten ból, co za pierwszym razem. Z czasem naprawdę zaczął się coraz szybciej do tego przyzwyczajać.

– O tak, draniu – mruknął i objął szyję Sasuke, który powoli zaczął się w nim poruszać.

Cały czas szeptał do jego ucha coś niecierpliwie, czując, jak Sasuke drży w jego ramionach. Woda lała się im na głowy, ale w tym momencie nic nie było ich w stanie rozproszyć. Nawet, gdyby teraz ktoś wszedł do mieszkania, chyba by go nie zauważyli...

Naruto poderwał głowę i spojrzał na łazienkę. Miał jakieś dziwne wrażenie… Trudno było coś dostrzec w zaparowanych szybach kabiny, ale wyglądało na to, że po prostu jakieś głupie myśli go nachodzą, gdy... Aż krzyknął, gdy Sasuke wbił się w niego mocniej. Zrobiło mu się nieznośnie gorąco, gdy usłyszał przy uchu jęk. O tak, to mu się podobało, uwielbiał doprowadzać go do takiego stanu, bo wtedy nawet taki zimny drań jak on, nie był w stanie nad sobą zapanować. Był tak podniecony… Tak cholernie podniecony, że zaczął drapać Sasuke po karku, a potem po plecach, zupełnie tracąc kontrolę. Wiedział, że zostaną ślady, ale w tym momencie w ogóle o to nie dbał. Zresztą, co tu dużo mówić, w tym momencie nie dbał o nic innego niż to, żeby Sasuke nie przestawał, bo odkąd wyczuł go na tyle, żeby trafiać w ten punkt, przez który wszystko wirowało mu przed oczami i powodowało niesamowite doznania, nie miał zamiaru zajmować myśli czymś innym.

– Sasuke… – usłyszał i właściwie już będąc na granicy spełnienia, nie był w stanie stwierdzić, czy to jego własny głos, czy może…

– Cholera, Naruto… – mruknął Sasuke, nadal jednak nie przestając się w niego wbijać. Było mu tak cholernie dobrze. Tak dobrze… Jeszcze chwila…

– Sasuke-kun – rozległo się trochę głośniejsze wołanie.

Nie, nie teraz! Nie teraz, gdy Naruto odchylił głowę, łapiąc do ust kropelki wody, a jego twarz miała taki wyraz, jak zawsze, gdy dochodził. Jeszcze chwila… Jeszcze moment…

– Sasuke-kun? Jesteś tam?

Naruto jęknął, najwyraźniej nie panując nad sobą, a po chwili rozlał się pomiędzy ich brzuchami. Sasuke przycisnął go bardziej do siebie i zaczął wbijać się w niego w oszalałym tempie. Nie miał najmniejszego zamiaru przerwać, dopóki nie skończy. W tym momencie nie obchodziło go, kto miał czelność wleźć do jego mieszkania, a szum wody powodował, że nie rozpoznał głosu. Zresztą, ktokolwiek to jest, na pewno nie ośmieli się wejść do łazienki i…

– Aghh – warknął, gdy poczuł zaciskające się mięśnie, a zaraz po tym potężny skurcz przyjemności. Aż zacisnął ręce na pośladkach Naruto, nie zważając na jego syk. Cholera, jeżeli tak wygląda seks ze świadomością, że ktoś jest za drzwiami i może w każdej chwili wejść, to chyba będą musieli zastanowić się nad tym. Może jakaś  pusta klasa w Akademii czy gabinet Hokage po godzinach… To by była ciekawa opcja. Sasuke uśmiechnął się sam do siebie i oddychając ciężko, schował nos w zagłębieniu szyi Naruto. Było mu tak dobrze…

– Sasuke-kun…

– Sasuke, ktoś tu jest! – Spanikowany Naruto wysunął się z jego objęć i wypadł z kabiny prysznicowej, zaczynając na szybko szukać jakiegoś ręcznika. Niech to szlag, jak mogli być tak nieuważni i zapomnieć zamknąć drzwi! Jeżeli ktoś by wszedł do łazienki i zobaczył, co robili przed chwilą… Wolał sobie nawet tego nie wyobrażać.

– Poczekaj tu, sprawdzę, kto to. – Sasuke wyrwał mu właśnie znaleziony biały ręcznik i owinął się nim w biodrach. – Mam tylko nadzieję, że ten ktoś ma dobry powód.

Sakura miała zamiar jeszcze raz zawołać, ale w tym momencie drzwi łazienki otworzyły się i zobaczyła w nich Sasuke. To było…  O cholera! O… o… jasna cholera! Poczuła, jak robi jej się gorąco. Zdawała sobie sprawę, że musi wyglądać teraz nieco dziwnie, z rozszerzonymi do granic możliwości źrenicami, uchylonymi ustami i drżącymi dłońmi, którymi starał się utrzymać jakąś kartkę, ale ten widok… Sasuke! Jej Sasuke, jej marzenie, stał teraz przed nią w samym ręczniku. Z jego włosów wciąż kapała woda, spływając wzdłuż szyi, a potem torsu i niknąc w fałdzie nonszalancko, jakby od niechcenia założonego frotowego materiału. Poza tym jego policzki były zaczerwienione, jakby właśnie skończył wyczerpujący trening. Ino opowiadała jej kiedyś, jak ponętnie wygląda facet podczas seksu, ale dałaby sobie rękę uciąć, że Sasuke wyglądał teraz milion razy lepiej. I nawet nie musiał uprawiać seksu, jemu wystarczył zwykły prysznic!

– Co tu robisz – zapytał, zamykając drzwi do łazienki.

Sakura najchętniej rzuciłaby się na niego i w końcu zrobiła to, o czym słyszała póki co tylko z opowieści koleżanek. Była młodą kobietą, to już był czas na takie rzeczy. Ciekawe, czy Sasuke by się spodobało, gdyby… Na pewno… Był facetem, niemożliwe, żeby nie chciał…

– Sakura?

– Sasuke-kun! – Prawie podskoczyła. Trochę się zagalopowała w swoich wizjach. – Ja… Po prostu uciekliście tak szybko, a mieliśmy się złożyć na jakiś upominek dla bibliotekarki i… – zająknęła się, bo Sasuke właśnie odwrócił się tyłem i pochylił się, szukając czegoś w rzuconych na kanapę spodniach. Cholera, no naprawdę! Ino mogła mówić sobie cokolwiek chciała, ale i tak w życiu nie uwierzy, że Sai mógłby być choć w połowie tak seksowny jak Sasuke!

– Masz, to za mnie i za Naruto – powiedział Sasuke, odwracając się z powrotem.

W tym momencie założony ręcznik nieco się zsunął, a Sakura poczuła, że twarz zaczyna ją palić żywym ogniem.